15 sierpnia 1920 r. Wojsko Polskie po decydującej bitwie w okolicach Warszawy odparło najeźdźców z Rosji. Losy wojny polsko-bolszewickiej zaczęły rozstrzygać się na korzyść Rzeczypospolitej. Zagrożenie ze Wschodu zostało odsunięte od polskich granic, a moskiewski imperializm musiał na pewien czas zaprzestać prób podboju Europy. W rocznicę tamtych wydarzeń, wspominamy bohaterską postawę społeczeństwa polskiego, które masowo stanęło w obronie dopiero wywalczonej niepodległości, zmysł taktyczny dowódców polskiej armii prowadzonej przez Józefa Piłsudskiego oraz odwagę i poświęcenie żołnierzy, a także zjednoczenie wszystkich sił politycznych w obliczu zagrożenia bytu niepodległego państwa.
Sowieci latem 1920 r. w szybkim tempie zbliżali się do Warszawy. Walki wokół stolicy trwały już od 13 sierpnia. Kilkudniowa Bitwa Warszawska rozpoczęła się od porażki wojsk polskich, które zostały wyparte z Radzymina. Późniejsze starcie pod pobliskim Ossowem (13 – 14 sierpnia) zakończyło się jednak polskim sukcesem, kolejnym było odzyskanie 15 sierpnia Radzymina. Tego dnia wieczorem, gdy wojska bolszewickie stały na przedpolach Warszawy i szykowały się do uderzenia na stolicę, pierwsi polscy żołnierze z 21. Dywizji Górskiej zaczęli forsować rzekę Wieprz. Był to początek kontrofensywy, której finałem było rozbicie Frontu Zachodniego dowodzonego przez rosyjskiego gen. Michaiła Tuchaczewskiego. Związana walkami na przedpolach Warszawy Armia Czerwona nie była w stanie odeprzeć kontruderzenia, które w pełni ruszyło 16 sierpnia. Dzień później Polacy wyparli bolszewików do linii Biała Podlaska-Siedlce-Mińsk Mazowiecki. Losy wojny odwróciły się, Sowieci wycofywali się z kolejnych polskich terenów.Wojsko Polskie obroniło nie tylko stolicę oraz niepodległość całej Rzeczypospolitej.
W zgodnej ocenie historyków polskie siły zbrojne uchroniły całą Europę przed zalaniem przez bolszewickie hordy. „Gdyby Piłsudski i Weygand w bitwie pod Warszawą nie zdołali powstrzymać triumfalnego pochodu armii sowieckiej, to nie tylko chrześcijaństwo doznałoby klęski, lecz i cała cywilizacja zachodnia znalazłaby się w niebezpieczeństwie” – napisał brytyjski dyplomata i pisarz Edgar Vincent D’Abernon w słynnym dziele „Osiemnasta decydująca bitwa w dziejach świata pod Warszawą 1920 r.”
Znaczenie Bitwy Warszawskiej zostało szybko dostrzeżone, a czyn zbrojny polskiego wojska odpowiednio doceniony. W 1923 r. minister spraw wojskowych gen. broni Stanisław Szeptycki wydał rozkaz ustanawiający 15 sierpnia Dniem Żołnierza. „W dniu tym wojsko i społeczeństwo czci chwałę oręża polskiego, której uosobieniem i wyrazem jest żołnierz. W rocznicę wiekopomnego rozgromienia nawały bolszewickiej pod Warszawą święci się pamięć poległych w walkach z wiekowym wrogiem o całość i niepodległość Polski” – napisał minister. Święto obchodzone było w czasach II Rzeczypospolitej oraz przez polskie siły zbrojne podczas II wojny światowej. W okresie rządów komunistycznych rocznica pokonania armii sowieckiej nie mogła być czczona. Szczególny charakter święta polskiej armii dzień rocznicy Bitwy Warszawskiej odzyskał w 1992 r. Wtedy to Sejm uchwalił ustawę o ustanowieniu Święta Wojska Polskiego. Od 2022 r. podstawą prawną święta jest ustawa o obronie Ojczyzny.
Tegoroczne obchody Święta Wojska Polskiego odbywają się pod hasłem SILNA BIAŁO-CZERWONA. Po 3 latach powróci największa defilada Wojska Polskiego. 15 sierpnia o godz. 14:00 ruszy na warszawskiej Wisłostradzie.
Więcej o obchodach tego święta na stronach Wojska Polskiego: https://www.wojsko-polskie.pl/zostanzolnierzem/articles/aktualnosci/silna-bialo-czerwona-haslo-tegorocznych-obchodow-swieta-wojska-polskiego.
Silna Biało – Czerwona. Święto Wojska Polskiego.
Tekst: System Informacyjny Sejmu.
