W Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego w Rząśni 26 kwietnia 2018 r. odbył się uroczysty apel poświęcony 227 rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja.
Uczniowie, pod opieką P. Anny Czyżyckiej, w programie artystycznym „Nauczmy się na pamięć tego kraju” przypomnieli sytuację polityczną Rzeczypospolitej XVIII wieku, okoliczności uchwalenia Konstytucji, jej twórców oraz główne założenia.
Chórek pod opieką P. Moniki Modlińskiej zaśpiewał min. takie utwory: ,,Majowa Jutrzenka”, „Polonez 3 Maja”, „Rota”.
Konstytucja 3 Maja – to ustawa zasadnicza zatwierdzona przez Sejm Wielki w roku 1791, była efektem pracy i zabiegów stronnictwa patriotycznego, które dążyło do zreformowania ustroju ówczesnej Rzeczypospolitej. Sytuacja w Polsce nie była pomyślna: W 1772 roku Rosja, Prusy i Austria dokonały I rozbioru Polski, kraj zrujnowany był wojnami i prywatą części obywateli, skarb pusty, a sejm skłócony. Nie brakowało, jednak dobrej woli i ofiarności zarówno wśród szlachty jak i mieszczaństwa. Tekst konstytucji przygotowywano w tajemnicy. Jej inicjatorami byli między innymi: król Stanisław August Poniatowski, Ignacy Potocki, Adam Czartoryski, Stanisław Małachowski, Hugo Kołłątaj.
Konstytucja 3 Maja była pierwszą w Europie, a drugą na świecie ustawą zasadniczą. Wprowadzał zmiany zgodne z ideami oświecenia. Rocznicę uchwalenia konstytucji obchodzili polscy patrioci uroczyście już podczas rozbiorów, pomimo represji i sprzeciwu zaborców. Wielkim świętem państwowym, rocznica uchwalenia konstytucji była w okresie międzywojennym. Po II wojnie światowej, w nowej rzeczywistości politycznej i ustrojowej zaprzestano obchodzenia tego święta. Dopiero 6 kwietnia 1990 roku sejm Rzeczypospolitej Polskiej zdecydował o przywróceniu w dniu rocznicy uchwalenia konstytucji – święta narodowego.
Dziś na początku XXI wieku, żyjąc w tak szybkim tempie, negujemy wszelkie wartości, odrzucamy część przeszłości, jesteśmy nowocześni i żyjemy chwilą obecną, interesuje nas przede wszystkim nasza teraźniejszość. Buntujemy się przeciw górnolotnym słowom, rocznicom, apelom, uroczystościom. Ale przecież gdzieś głęboko, utajnione na samym dnie serca pozostaje przekonanie, że naród, który nie zna swojej przeszłości, nie może budować przyszłości.
